Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Χρόνια πολλά κι ευλογημένα !


Ο Χριστός της αγάπης και της ειρήνης,

ήρθε ταπεινά στον κόσμο,

δίχως φωνές και τυμπανοκρουσίες,

δίχως τιμές και πολυτέλειες...

έτσι ,απλά και φτωχικά...



Κι ο ερχομός του διαλάλησε την ειρήνη από τα στόματα των αγγέλων

και μεμιάς φωτίστηκαν οι καρδιές των ανθρώπων...

κι η φύση ξαναγεννήθηκε…

κι έλαμψαν οι ουρανοί και ημέρεψε η θάλασσα...



Κι ο κόσμος χάραξε νέα πορεία...

και του δόθηκε η ευκαιρία ν' αλλάξει...

κι άρχισε ο αγώνας...


Κι αυτός ο καλός αγώνας μας επιτρέπει να καταξιωθούμε...

και μας ανοίγει τους ουρανούς της αιώνιας ζωής...



Αυτή είναι η αλήθεια φίλοι μου...

γεννήθηκε ο Χριστός

κι άνθισε στην καρδιά μας η ελπίδα...

*Χρόνια πολλά ! κι ας προσέχουμε ιδιαίτερα την οδήγησή μας ...χωρίς αλκοόλ και ταχύτητες και προσπεράσματα,με το κράνος και τη ζώνη ασφαλείας.

* Και οι νέοι να σκέπτονται συνετά...και μιλάω για το αλκoόλ...

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

Οι προβληματισμοί μιας μητέρας ενός «νέου 19χρονου» και «νέου οδηγού».





Ο οποίος πιθανόν να μην εμπλακεί ποτέ σε τροχαίο συμβάν, είναι όμως υποψήφιος νεκρός, τραυματίας, μόνιμος ή προσωρινός ανάπηρος ή επιζήσας και αρτιμελής.


Σας προσκαλώ να μπείτε στην θέση μου και να νιώσετε …

Tην αγωνία μου, όταν ο γιος μου έχει βγει με το αυτοκίνητο το βράδυ και ξέρω ότι θα πιει, μέχρι να ακούσω τον ήχο του κλειδιού να ανοίγει την πόρτα …

Tην αγωνία μου, όταν Κυριακή ξημερώματα κατά της 7.00 ακούω την σειρήνα του ασθενοφόρου και σκέφτομαι, ποιο παιδί, ποια παιδιά, ποια μάνα, ποιος πατέρας θα μάθει τα μαντάτα …

Tην αγωνία μου, όταν ένα πρωί Κυριακής αναγνώρισα στο Νοσοκομείο ένα νέο, θύμα τροχαίου, πού μόλις είχε μεταφερθεί στο Χειρουργικό Τμήμα και καθώς δεν έβλεπα τους γονείς του να έρχονται, αποφάσισα να τους τηλεφωνήσω εγώ. Φαντάζεστε και την δική τους αγωνία, μέχρι να φθάσουν στο νοσοκομείο, να δουν τον γιό τους και να μάθουν ότι δεν είναι σοβαρό περιστατικό.

Και σκέφτομαι … τι μπορώ να κάνω όμως, όταν …

Tο παράδειγμα που παίρνει ο νέος από τον πατέρα του και τη μητέρα του είναι να τους βλέπει να μην φορούν ζώνη, ενώ οδηγούν, να τους βλέπει να μιλούν στο κινητό και να οδηγούν, να τους βλέπει να κρατούν το φραπέ και να οδηγούν …

Ξέρει ότι στα 15 του οι γονείς του θα του πάρουν μηχανάκι, αν και είναι παράνομο.

Ξέρει ότι στα 16 του, ενώ έχει άδεια για μηχανάκι, θα του πάρουν οι γονείς του μηχανή μεγαλύτερου κυβισμού.

Ξέρει ότι ενώ, δεν έχει πάρει το δίπλωμα οδήγησης αυτοκινήτου, οι γονείς του θα του δώσουν το οικογενειακό αυτοκίνητο να το οδηγήσει, και θα τους ακούσει μάλιστα να υπερηφανεύονται σε άλλους ότι ο γιος τους οδηγεί.

Ξέρει ότι στις αγροτικές περιοχές ο γονιός χρειάζεται την βοήθειά του στις δουλειές, οπότε πολύ νωρίς θα μάθει και να οδηγεί αλλά και να παρανομεί.
Ξέρει, λοιπόν, ότι του είναι απλό να πάρει το αυτοκίνητο, να κατέβει στην πόλη και να κάνει τη φιγούρα του.

Ξέρει, ότι για να «ανήκει», να φλερτάρει, να κάνει τον «μάγκα» πρέπει να πιει, πρέπει να πιει τις κούπες και τα σφηνάκια που τον κερνούν και που κερνάει και μετά, θα πιάσει και το τιμόνι.

Παρεμπιπτόντως, ξέρουμε όλοι ότι έχουμε έντονο πρόβλημα με το αλκοόλ και τους νέους στο Ρέθυμνο και ευτυχώς γίνονται όλο και περισσότερες ενημερωτικές εκδηλώσεις.

Στην εφημερίδα Καθημερινή τον περασμένο μήνα, ο δημοσιογράφος, τελειώνοντας το άρθρο του για τις μαθητικές καταλήψεις, αναφέρει ότι μαθητής του υπό κατάληψη Πειραματικού Λυκείου Ρεθύμνης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε κατάσταση μέθης…¨

Και συνεχίζω …

Ο νέος ξέρει πού κάνει μπλόκα η αστυνομία και πώς να αποφύγει αυτή τη διαδρομή.

Ξέρει ότι, αν συλληφθεί, ο γονιός του θα προσπαθήσει να σβήσει τη κλήση, αν του πάρει η αστυνομία το μηχανάκι θα βρει τρόπο ο γονιός του να του το επιστρέψουν. Εξ άλλου, έχει ακούσει τον γονιό του να μιλάει για τις περιπτώσεις που και ο ίδιος έχει γλιτώσει και την κλήση και το πρόστιμο.

Βλέπει στην τηλεόραση τον πρωταγωνιστή του σήριαλ να πίνει κάμποσα ποτά και μετά παραπατώντας να μπαίνει στο αυτοκίνητό του και να οδηγεί, σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Αυτά και άλλα πολλά το παιδί, ο νέος, ο μελλοντικός ενήλικας τα εισπράττει καθημερινά.

Τον πήγε ποτέ κανείς στο κυκλοφοριακό πάρκο της πόλης του που δεν έγινε ποτέ…

Έκανε ποτέ μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής στο σχολείο του που πάντα πιέζεται από το υπουργείο να βγάλει την προβλεπόμενη ύλη και ποτέ δεν μένει χρόνος για τέτοιου περιεχομένου μαθήματα;

Bλέπει και ακούει ότι αυτή η πολιτεία επιτρέπει να κυκλοφορούν ελεύθεροι, πολίτες που έχουν διαπράξει φοβερά αδικήματα.
Τι πρότυπα έχει, αφού του δείχνουμε ότι όλα επιτρέπονται και κανείς δεν τιμωρείται για τίποτα;

Γιατί ο νέος να είναι σωστός και νόμιμος;

Γιατί να αγαπά τη ζωή του, όταν δεν εισπράττει αγάπη από το σπίτι, το σχολείο, την κοινωνία, την πολιτεία;

Αν όλοι μαζί οι φορείς, αστυνομία, πολιτεία, εκκλησία, σχολεία, σύλλογοι, οικογένεια, φίλοι, πολίτες απλοί, κάνουμε ο καθένας ό,τι μπορεί από τη θέση του, κάποιο λιθαράκι θα βάλουμε, κάποιο νέο θα σώσουμε.

Και τελειώνοντας …

Εγώ βέβαια, όμως, συνεχίζω να αγωνιώ για το γιο μου, τον 19χρονο νέο και νέο οδηγό και ρωτώ την μητέρα μου:

- Εγώ μαμά, τι να κάνω που του μιλάω και δεν με ακούει…

- Και αυτή μου απαντά …

Εσύ παιδί μου να κάνεις τον Σταυρό σου, να προσεύχεσαι και να παρακαλάς για όλου του κόσμου τα παιδιά και τα δικά μας.

Σας ευχαριστώ.


* Διαβάστηκε στις 20 Νοεμβριου 2011 στον Μητροπολιτικό Ναό Εισοδιων Θεοτόκου Ρεθυμνου,την ημέρα μνήμης των θυμάτων τροχαίων ατυχημάτων από την Κα ΓΑΓΑΝΗ Χρυσουλα,αρχιτεκτονα μηχανικο,μελος του Διοικητικού συλλόγου της Πρωτοβουλίας πολιτών Ρεθυμνου για την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων.