Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Τροχαία ατυχήματα : Και το κακό συνεχίζεται…



Σ’ αυτή τη χώρα το κακό έχει παραγίνει… και το θανατικό έγινε ένα με την καθημερινότητά μας… και αρχίσαμε να το μαθαίνουμε… και φαίνεται …σαν να μη θέλουμε να το χάσουμε… και βαλθήκαμε να το συντηρούμε…


Και σε κάθε μέρος της πατρίδας μας, σε κάθε δρόμο και δρομάκι…σε κάθε στενό…δεν είναι ψέμα…ο τροχαίος θάνατος καραδοκεί…κι εμείς …όλοι εμείς τον αγνοούμε επιδεικτικά…κι αυτός μας καλοπιάνει…και μας ωραιοποιεί την πορεία μας…κι ύστερα μας δείχνει τα δόντια του και μας περιπαίζει...


Και συλλογίζομαι είναι δυνατόν να συμβαίνει στην πραγματικότητα αυτή η κωμικοτραγωδία…κι όλοι μας, εσύ κι εγώ τι κάνουμε; Κι αλήθεια ,ως πότε θα κλείνουμε όλοι τα μάτια…και οι αρχές, τα υπουργεία κι οι Νομαρχίες κι η Αστυνομία τι κάνουν…


Ανοίγω το αλφαβητάρι της 3ης χιλιετίας και ξεφυλλίζω με τρόμο τις σελίδες του και ψάχνω…και βρίσκω…και διαβάζω τα κατάστιχά του…κι αρχίζω να θλίβομαι…και να συνταράσσομαι από το μέγεθος της καταστροφής που γίνεται στον τόπο μας…


Και συναντώ ονόματα και νέους…και βλέπω πρόσωπα…και διαβάζω στα μάτια τους τα τεράστια γιατί…και τους ρωτώ να μου πουν και να μου εξηγήσουν…κι αυτοί με μια δυνατή φωνή μου λένε : « Φώναξε»…


Κι εγώ φωνάζω…και διαμαρτύρομαι…και προσπαθώ να ξυπνήσω όσους μπορώ…και προσπαθώ να τους υπενθυμίσω ότι το αυτοκίνητο και το μοτοποδήλατο κι η μοτοσικλέτα δεν είναι παιγνιδάκια…και μπορούν από εργαλεία προόδου να γίνουν εργαλεία θανάτου…


Και κτυπάμε το καμπανάκι στις αρχές...και επισημαίνουμε το μέγεθος του κινδύνου…και τον γράφουμε με αριθμούς…και περιμένουμε να ξυπνήσουν και να αλλάξουν πορεία και στρατηγική…και να κάνουν τομές…αλλά μάταια εκλιπαρούμε…


Και το κακό συνεχίζεται…και κοκκινίζουν οι δρόμοι από το αίμα των αδικοχαμένων ανθρώπων…και πάλι τίποτα…καμία κίνηση από τις αρχές…έτσι για να ξυπνήσει ο κόσμος…έστω για να συνειδητοποιήσει την σκληρή πραγματικότητα …


Και όλα τα θύματα των τροχαίων συνεχίζουν να μου μιλάνε …και με παρακινούν να μιλήσω και πάλι…να φωνάξουμε όλοι μαζί στο Ρέθυμνο και στην Κρήτη …να στείλουμε γράμματα στις αρχές…να ευαισθητοποιήσουμε τους πολίτες, γιατί το μέλλον διαγράφεται ζοφερό…


Κι είναι αλήθεια, φίλες και φίλοι μου, το μέλλον διαγράφεται πολύ ζοφερό …και κάθε φορά που χάνεται ένας άνθρωπος στην άσφαλτο …όλοι μας και πιότερο η πολιτεία πρέπει να αναλογίζεται τις ευθύνες της… για ότι μπορούσε να κάνει και δεν το έκανε…


Και είναι καιρό και η Αστυνομία ν΄αλλάξει φιλοσοφία δράσης…και στο εθνικό δίκτυο να αρχίζει να δηλώνει μέρα και νύχτα την παρουσία της…κάτι που δε γίνεται…και να δει τα πράγματα και κάπως διαφορετικά… και να σχεδιάσει δράσεις προς όφελος των πολιτών…γιατί μας είναι πολύ δύσκολο να την δικαιολογήσουμε…


Και οι υπεύθυνοι των Νομών, ας ταρακουνήσουν λίγο πιο πολύ το κέντρα λήψεων αποφάσεων των Αθηνών…για να φτιάξουν ,επιτέλους, την Τροχαία του Βόρειου οδικού άξονα, έστω, ας κάνουν αυτή την τομή…γιατί τα θύματα πληθαίνουν…και πάλι θα μας είναι πολύ δύσκολο να τους δικαιολογήσουμε για την « υπομονετική» απραξία τους…


Και οι Δήμοι ας δείξουν πραγματικό ενδιαφέρον για τους νέους…για τις νέες γενιές… κι ας τους δώσουν τα πρώτα εφόδια μάθησης, για να μπορέσουν να αποκτήσουν μια ουσιαστική κυκλοφοριακή αγωγή…γιατί ,τώρα ,την προσπάθεια των Δημοτικών αρχόντων τη βαθμολογούμε αρνητικά στην ίδρυση και λειτουργία κυκλοφοριακών πάρκων…κι αργότερα ,θα μας είναι πολύ δύσκολο να δικαιολογήσουμε την απραξία τους στον τομέα αυτό…


Κι οι κύριοι Υπουργοί ας δουν και λίγο διαφορετικά τα πράγματα…και τους προσκαλούμε να οδηγήσουν στο Βόρειο οδικό άξονα…και να πάρουν χαρτί και μολύβι και να μετρήσου ν τα εικονοστάσια…κι αν θέλουν μπορούν να τα φωτογραφίσουν…κι ελπίζουμε ότι θα πάρουν τότε τις σωστές αποφάσεις…γιατί ,φοβόμαστε, ότι όσο περνάει ο χρόνος, είναι βέβαιον , δεν θα μπορέσουμε να τους δικαιολογήσουμε καθόλου…


Κι έρχομαι να μιλήσω στο τέλος στον οδηγό…το υποψήφιο θύμα…που πρέπει να καταλάβει ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά…και χρειάζεται να κατανοήσει το μέγεθος των πολλαπλών κινδύνων…και να αλλάξει φιλοσοφία και στάση αντιμετώπισης απέναντι στο «πρόβλημα» που λέγεται «οδήγηση»…γιατί διαφορετικά…ίσως να είναι αργά για οποιαδήποτε κριτική μας…


Κλείνω το αλφαβητάρι της 3ης χιλιετίας και αποχαιρετώ τα αθώα θύματα…και βάζω μέσα στην καρδιά μου τις εκκλήσεις τους…κι αρχίζω να φωνάζω παντού…αρχίζω να φωνάζω…να φωνάζω…να φωνάζω…

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Μιλάμε για παιδεία ! Μιλάμε για αλλαγή νοοτροπίας...




Μιλάμε για παιδεία ! Μιλάμε για αλλαγή νοοτροπίας...
Ας μάθουμε,λοιπόν, ν' ακούμε...κι ακόμη ας μιλάμε στους φίλους και στα παδιά μας να κάνουν το πρέπον.
Αρχίζοντας,βέβαια, από το δικό μας παράδειγμα !
Μπορούμε να μειώσουμε τη δυστυχία των τροχαίων ατυχημάτων.